Weblogbericht | 21-12-2021 | Ministerie van Buitenlandse Zaken

Wereldwijd zijn er 26 miljoen vluchtelingen – meer dan ooit geregistreerd - die net als Rasha hun land moeten ontvluchten. Door oorlog, conflict en vervolging is het voor veel vluchtelingen niet meer veilig in hun eigen land. In de podcastserie Vluchtnummers vertellen mensen die zijn gevlucht aan de hand van muziekfragmenten hun persoonlijke, aangrijpende en soms ontroerende verhaal. De podcast is een samenwerking tussen UNHCR NL, Stichting Vluchteling en het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Beluister de podcast Vluchtnummers via Spotify, Apple Podcast en Google Podcasts.

Niet meer veilig

Op 11-jarige leeftijd moet Rasha vluchten. Het is voor haar familie niet meer veilig in Syrië. Samen met haar vader, broertje en zusje vlucht ze naar Nederland. Haar moeder is al eerder naar Nederland vertrokken. ‘We werden achtervolgd als familie’, vertelt Rasha. Haar moeder schreef het scenario voor een Syrische televisieserie die corruptie in het hoger onderwijs aankaartte, waardoor Rasha en haar familie op de zwarte lijst van de Syrische geheime politie komen.

Het openingslied van de televisieserie brengt Rasha terug naar de spannende tijd in Syrië. Rasha vertelt dat ze niet open mochten doen als er geklopt werd en dat haar moeder een vluchtplan had klaarliggen. ‘Mijn moeder had drie waslijntouwen’, vertelt Rasha. ‘Ze had mij geleerd hoe ik mijzelf en mijn broertje en zusje daaraan kon binden, zodat we uit het raam naar beneden konden zakken.’

Nederlandse Boyband

In Nederland moet Rasha naar een nieuwe school, een andere taal leren en een nieuw bestaan opbouwen in een voor haar vreemd land. De muziek van B-Brave, een Nederlandse boyband, hielp haar om zich thuis te voelen en de taal te leren. ‘Het gaf me een gevoel van Nederlands zijn. Ik kon mij verbinden met de Nederlandse buurmeisjes en buurjongens op straat.’

Voor haar ouders was het niet gemakkelijk om hun plek te vinden, vertelt Rasha. Ze vertelt in de podcast over haar vader: ‘Ik miste hem vroeger omdat hij altijd op zijn werk was. Ik zag hem bijna nooit.’ Nu hij niet als professor aan de slag kan is dat anders, geeft Rasha aan. ‘Ik ging naar school en dan lag hij te slapen. En kwam ik terug zat hij op de bank, want hij kon niets anders.’

Rasha vindt het lastig voor haar ouders en draagt een schuldgevoel voor wat zij hebben moeten achterlaten. ‘Ik weet 100% zeker dat als zij geen kinderen hadden gehad en niet verantwoordelijk waren voor ons leven, dan waren ze daar gebleven om te vechten tot hun laatste adem.’

Perspectief in de regio

Net als voor Rasha en haar familie is het voor veel andere mensen niet meer veilig in hun eigen land. Het ministerie van Buitenlande Zaken draagt bij aan verbeterde opvang en bescherming van vluchtelingen in hun regio van herkomst.

Het ministerie werkt hiervoor samen in het door Nederland opgezette PROSPECTS-partnerschap. Dit is een samenwerking tussen het ministerie van Buitenlandse Zaken, United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), International Finance Corporation (IFC), International Labour Organisation (ILO), United Nations Children’s Fund (UNICEF) en de World Bank.

Samen met lokale overheden en bedrijven investeren de PROSPECTS-partners in bescherming, onderwijs en werkgelegenheid voor vluchtelingen en kwetsbare gastgemeenschappen. Hiermee draagt Nederland bij aan het toekomstperspectief van vluchtelingen en de gemeenschappen die hen opvangen. Tot 2023 investeert het PROSPECTS-partnerschap €500 miljoen in perspectief voor vluchtelingen in Irak, Jordanië, Libanon, Egypte, Oeganda, Kenia, Soedan en Ethiopië.

Podcast Vluchtnummers

Lees meer over de podcast Vluchtnummers Aflevering 2: Abdulaal Hussein: ‘Niemand kreeg een zwemvest, want ook die nemen ruimte in’ Op 17-jarige leeftijd vlucht Abdulaal Hussein uit zijn thuisland Soedan. Door Abdulaals politieke betrokkenheid is het niet langer veilig voor hem om in Soedan te blijven. In een rubberboot maakt hij de oversteek vanuit Libië naar Europa. Aflevering 3: Aram Mahmoud: ‘Dromen komen alleen uit als je alles geeft’ Aram Mahmoud vluchtte op 17-jarige leeftijd uit Syrië, waar hij badmintonkampioen was. Dankzij zijn doorzettingsvermogen mocht hij op de Olympische Spelen uitkomen voor het vluchtelingenteam. ‘Tijdens de openingsceremonie dacht ik aan mijn zus en vader die in Syrië achterbleven.’ Aflevering 4: Parwana: ‘Stiekem luisterde mijn vader naar muziek’ Als kind vluchtte Parwana met haar vader uit Afghanistan, omdat hij werd bedreigd vanwege zijn werk voor een internationale organisatie. Pas in Nederland ging ze voor het eerst naar school. Welke muziek ontroert Parwana? Aflevering 5: Ahmad Joudeh: ‘Leven voelde steeds meer als overleven’ De tekst dance or die staat in de nek van danser en choreograaf Ahmad Joudeh getatoeëerd. Als derde generatie staatloze vluchteling groeide Ahmad op in een vluchtelingenkamp in Syrië. Zijn liefde voor dans zorgde voor problemen, maar bracht hem ook een nieuw leven in Nederland. Aflevering 6: Dalal Ghanim: ‘Je wilt niet zielig worden gevonden’ Jezidi zijn werd steeds gevaarlijker, vertelt Dalal Ghanim. Dalal groeide op in een hechte Jezidi gemeenschap in het noorden van Irak. Ze weet te ontvluchten, maar mist haar geboortedorp nog elke dag. ‘Het vredige dorpje waar ik vandaan kom is helemaal verwoest.’ Aflevering 7: Anastasiya Vaganova: ‘We zijn Oekraïners en dat is onze levenskracht’ Bijna 14 miljoen mensen lieten hun huis en haard achter door de oorlog in Oekraïne, waaronder Anastasiya Vaganova. Met veel verdriet verliet ze haar appartement in Kyiv en vluchtte ze met haar vijfjarige dochter naar Nederland.