‘Als meisjes betere kansen krijgen, gaat het ook beter met de wereld’
Ministeries
Meisjes krijgen wereldwijd niet dezelfde kansen als jongens. Daarom zet de overheid zich in voor gelijke rechten van vrouwen en meisjes, en ondersteunt ze organisaties die dat ook doen. Zoals de Girl’s Advocacy Alliance. Programmamanager Helen Evertsz: ‘Echte verandering is een zaak van lange adem’.
Miljoenen meisjes in de wereld worden achtergesteld en gediscrimineerd, vooral in ontwikkelingslanden. Kindhuwelijken, seksueel geweld en uitbuiting komen veel voor. De Girls Advocacy Alliance (GAA), een samenwerking van PLAN International, Terres des Hommes en Defence for Children, wil dat veranderen. Ze worden daarin ondersteund door het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Programmamanager GAA Helen Evertsz: ‘Als meisjes betere kansen krijgen gaat het ook beter met de wereld. Buiten dat is het gewoon niet verteerbaar dat als je als meisje geboren wordt, je automatisch minder kansen hebt op werk, en een grotere kans op misbruik, ellendige relaties of uitbuiting. Dat is voor ons al reden genoeg om te zeggen: we gaan hiermee aan de slag’.
Mondiger maken
Wat meisjes nodig hebben verschilt per land en per situatie, vertelt Helen. De GAA kijkt daarbij vooral naar de lange termijn. 'Als meisjes acute opvang of hulp nodig hebben, bijvoorbeeld na seksueel geweld, ondersteunen we lokale organisaties die de situatie ter plekke goed kennen. De GAA investeert vooral in het mondiger maken van meiden, zodat ze hun zegje kunnen doen. Ze weten zelf wel wat er aan de hand is en wat ze veranderd willen zien.’
'We helpen ze ook om degenen die verantwoordelijk zijn voor hun welzijn en bescherming, aan te spreken op die rol. In verschillende landen ontstaan als gevolg van die aanpak op lokaal niveau netwerken van meisjes, leerkrachten, ouders en politiebureaus. Dan wordt het makkelijker voor meisjes om bijvoorbeeld een plan te trekken als een vriendinnetje van hen moet trouwen. Zo’n netwerk kan een gezondheidsorganisatie vragen om vast te stellen dat het meisje nog geen 18 jaar is. In Ethiopië, Bangladesh en Ghana zijn zo al kindhuwelijken voorkomen.’
Kleine en grote zegeningen
Betere kansen hebben veel te maken met toegang tot scholing, vertelt Helen. Meisjes vinden daarbij vaker dan jongens, obstakels op hun pad. 'In Liberia, Sierra Leone en andere landen in West Afrika was in een wet vastgelegd dat als je zwanger bent, je niet naar school mag. Scholen willen geen slechte naam of zijn bang dat zwangere meisjes een slecht voorbeeld zijn voor andere meiden.’
‘Lokale GAA-collega’s wilden daar wat aan doen. Ze vroegen meisjes om input en ondernamen samen met hen actie. Bij scholen kregen de meisjes nul op het rekest, maar ze hielden vol en zijn uiteindelijk met support van de GAA naar de ECOWAS Community Court of Justice gegaan, een internationale rechtbank voor West-Afrikaanse landen. Deze rechtbank heeft besloten dat het onwettig is om meisjes uit te sluiten van onderwijs’.
‘Het is een langdurig proces om zo’n uitspraak vervolgens lokaal uitgevoerd te krijgen, maar het is een mooie stap. Het proces is ook wat waard, je moet daarin je kleine zegeningen tellen. Het feit dat jij van onderop, met die meiden zelf en met lokale organisaties helemaal tot aan de rechtbank bent gekomen, is prachtig. En iedereen die je onderweg hebt gesproken en overtuigd van je verhaal, is er weer een.’
Lange adem
Echte verandering is volgens Helen een kwestie van lange adem. ‘Vooral vanwege bestaande sociale normen en waarden. Waarom doen ouders bijvoorbeeld niet hun best om hun dochter naar school te sturen en wel hun zonen. Wat is die vanzelfsprekendheid, en hoe laat je mensen afvragen: waarom is dit eigenlijk zo? Daarom besteden we veel aandacht aan het trainen van groepen meiden én jongens. Je kunt het hebben over beleid en er geld tegenaan gooien, maar als mensen niet heel diep in hun hart andere dingen gaan vinden, dan gaan dingen niet veranderen.'