Nederlandse gemeenschap Nieuw-Zeeland vangt gestrande reizigers op
Ministeries
Wellington, 7 april 2020 - Als gevolg van de coronacrisis zijn in Nieuw-Zeeland 2.700 reizigers gestrand. Met een repatriëringsvlucht van KLM vloog afgelopen zondag een eerste groep via Sydney in Australië terug naar huis. De lokale Nederlandse gemeenschap vangt de achterblijvers op, vertelt Maartje Thorns van de ambassade. ‘Laatst kreeg ik een foto van een appeltaart.’
Het is in Nieuw-Zeeland ’s avonds laat als operationeel manager Maartje Thorns van de Nederlandse ambassade in Wellington de telefoon opneemt. Ze heeft er een lange dag op zetten. Maar aan haar stem is dat niet te horen. ‘Twaalf uur per dag is inmiddels wel normaal. We werken nog net niet het klokje rond’, vertelt zij opgewekt.
Elke dag begint met een telefonisch overleg met het team en ambassadeur Mira Woldberg om taken te verdelen, diensten in te delen en communicatie uit te zetten. ‘Het is belangrijk om mensen voortdurend op de hoogte te houden, ook als er geen positieve ontwikkelingen zijn. Er is veel onzekerheid. Wij begrijpen dat mensen willen weten waar ze aan toe zijn.’
Maartje is verantwoordelijk voor de coördinatie van het consulaire-team van de ambassade. ‘We werken met z’n vieren. We hebben ochtend-, middag-, en avonddiensten ingesteld. We werken vanuit huis en lossen elkaar af bij het beantwoorden van de vragen. We doen dat aan de telefoon en digitaal via e-mail, Facebook en LinkedIn.’
Plaatsvervangend ambassadeur Maartje ten Brummelaar is bij het telefoonteam ingedeeld. ‘Wie belt, kan haar zomaar aan de lijn krijgen’, grapt Maartje. Daarna op meer serieuze toon. ‘Het is de afgelopen weken heel druk geweest. Echt iedereen is bijgesprongen.’
‘Toen we eenmaal wisten dat de extra vluchten doorgingen, ontstond een nieuwe uitdaging. Colombia is 27 keer groter dan Nederland, met veel slechte wegen en een lockdown. Mensen hadden moeite om bij het vliegveld te komen. Met een brief vanuit de ambassade werden de meesten doorgelaten, maar lang niet allemaal. Toen een stel jonge jongens op weg naar het vliegveld werd tegengehouden door politieagenten, belden ze gelukkig meteen de ambassadeur. Het lukte hem de agenten via de telefoon te overtuigen ze door te laten.’
Repatriëring
Gestrande Nederlandse reizigers vragen de ambassade vooral wanneer zij terug naar Nederland kunnen reizen. Maar dat is de afgelopen weken vrijwel onmogelijk geweest. Binnenlandse vluchten waren verboden.
Maartje: ‘Veel mensen zaten vast en konden niet naar Auckland komen, de enige plek vanwaar momenteel internationale vluchten vertrekken.’ En de prijzen van de tickets voor internationale vluchten van onder meer Qatar Airways en Air New Zealand liepen soms wel op tot 7.000 euro per stoel. De Nieuw-Zeelandse regering had verder alle repatriëringsvluchten verboden. Dit maakte het onmogelijk om een repatriëringsvlucht te organiseren.
Dankzij Maartje’s contacten met de ambassades van andere landen – ‘We zitten in een app-groep’ - lukte het om in het weekend van 29 en 30 maart twee Nederlanders op de eerste en meteen ook laatste Duitse repatriëringsvlucht te krijgen.
Voorrang
Sinds op 2 april repatriëringsvluchten weer worden toegestaan, is een eerste groep van 280 Nederlanders vertrokken en onderweg naar huis. In principe komen alle Nederlanders in aanmerking voor repatriëring. Maar sommige mensen krijgen voorrang, legt Maartje uit. Boven aan de lijst staan zieke mensen die bijvoorbeeld voor behandeling terug naar Nederland moeten. Een andere groep die voorrang krijgt is medisch personeel.
In Nieuw-Zeeland zitten Nederlandse artsen, verpleegsters en verplegers en laboranten vast. Als het kan, dan gaan deze mensen zo snel als mogelijk naar huis. Maartje: ‘Ze zijn in Nederland hard nodig bij de bestrijding van de coronacrisis.’
Aan de Nederlanders die afgelopen weekend niet meekonden met de KLM-vlucht die vanuit Sydney naar Amsterdam vertrok, kan Maartje niet meer dan het eerlijke verhaal vertellen. Ook al begrijpt zij heel goed dat mensen naar huis toe willen voor bijvoorbeeld hun werk of om bij hun hulpbehoevende familieleden te zijn.
‘Via de website bijzonderebijstandbuitenland.nl hebben 2.700 mensen zich aangemeld. Dat zijn tenminste acht vliegtuigen. Realistisch gezien, krijgen we dat op korte termijn niet voor elkaar. We blijven daarom nauw samenwerken met onder meer de Duitse collega’s.’
Appeltaart
Dat Nederlandse reizigers niet snel terug kunnen, wil niet zeggen dat de ambassade niets voor ze doet. In Nieuw-Zeeland wonen door de immigratiegolf van na de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) duizenden Nederlanders. Van alle Nieuw-Zeelanders hebben 150.000 mensen een Nederlandse achtergrond. Zo’n 40.000 ‘kiwi’s’ hebben een Nederlands paspoort.
Maartje: ‘Via onder meer onze Facebook-pagina hebben we goed contact met de Nederlandse gemeenschap in Nieuw-Zeeland. Toen we een oproep deden voor tijdelijke huisvesting, reageerden mensen direct. Zo zijn nu mensen in een vakantiewoning beland met een prachtig uitzicht op zee.’
Nederlandse Nieuw-Zeelanders bieden verder campers en caravans aan en wat lokaal bekend staat als ‘granny flats’ of ‘sleep outs’, vaak een soort verbouwde schuur met daarin plek voor een bed, keuken, toilet en douche. Maartje: ‘Alle locaties moeten wel voldoen aan de eisen voor zelf-isolatie. De lockdown in Nieuw-Zeeland geldt ook voor reizigers.’
In de wetenschap dat terugkeer op korte termijn niet mogelijk is, maken veel gestrande reizigers er het beste van op hun tijdelijke nieuwe onderkomens. Zo merkt Maartje. ‘Laatst kreeg ik via WhatsApp een foto van een appeltaart opgestuurd.’