‘Wat ik ga missen? De gezellige chaos’
Ministeries
Onder een rode vlag met daarop de gele hamer en sikkel ligt de koopwaar op een gammel tafeltje uitgestald. Mobiele telefoons liggen er naast t-shirts met de bekende logo’s van Westerse merken. Die scherpe tegenstellingen ziet ambassademedewerker Marc van der Linden dagelijks in het straatbeeld van Hanoi. Hij vertelt over zijn werk in Vietnam en de spanning tussen groei en duurzaamheid.
‘Je komt hier in Hanoi de symbolen van het communisme overal tegen. Maar er is onder de Vietnamezen veel ambitie. Naast een kleine groep die het heel goed heeft, komt een bescheiden middenklasse op. In de stad gonst het van de bedrijvigheid en de armoede is niet zo schrijnend als die ooit was. In de jaren negentig, tijdens mijn studie, was dat wel anders. Fietsers bepaalden het straatbeeld en auto’s waren er nauwelijks te bekennen.’
Van hulp naar handel
‘De eentonige laagbouw van toen heeft in de stad plaatsgemaakt voor trotse wolkenkrabbers. Zo’n sterke ontwikkeling zie je ook terug in de relatie tussen Nederland en Vietnam. We maken de omslag van hulp naar handel. Ik voel daarin geen conflict, al heb ik zelf een achtergrond in ontwikkelingssamenwerking. We betrekken nu namelijk veel meer de landen zelf. En de wil om die overgang te maken, is in Vietnam enorm sterk. We kijken naar andere oplossingen. Oplossingen die ontwikkeling brengen én het bedrijfsleven vooruit helpen.’
Kansen
‘Wat wel soms spanning geeft, is de hang naar groei aan de ene kant en het belang van duurzaamheid aan de andere kant. Om die groei door te maken, zijn veel grondstoffen nodig. Tot 2030 staan er nog nieuwe kolencentrales op de planning. Maar er is een agenda voor groene energie en daar werken we als Nederland hard aan mee.
Het is in een land als dit niet makkelijk om kritiek te uiten. Maar ook daarin opent duurzaamheid nieuwe deuren. Betrokken burgers kunnen hier hun stem laten horen. Zorgen over ontbossing, vissterfte of uitlaatgassen mogen uitgesproken worden. Dat geeft ruimte.’
Gezellige chaos
‘Dit wordt mijn laatste zomer in Vietnam. Dan heb ik hier vier jaar gewoond en gewerkt. De gezellige chaos ga ik wel missen. Je kunt hier mensen altijd een dag van tevoren bellen als je hun mening wilt horen. En je moet ook niet raar opkijken als je op de dag zelf nog een uitnodiging ontvangt voor een belangrijke bijeenkomst. De agenda maakt vaak plaats voor de mens: voor warmte, enthousiasme en betrokkenheid. Die liefde van mij voor Zuidoost-Azië blijft, ook als ik weer in Den Haag zit.’
Marc van der Linden werkt als eerste secretaris Economische Zaken op de Nederlandse ambassade in Hanoi, Vietnam.