10 Feb februari Ministerraad

Minister-president Rutte: Goedemiddag. We hebben vandaag natuurlijk in de ministerraad uitgebreid gesproken over de verschrikkelijke aardbeving, je mag wel zeggen, met alle naschokken, aardbevingen, in Turkije en Syrië. We zijn allemaal maandagochtend wakker geworden met de vreselijke beelden uit het rampgebied. En het is een regio die het de afgelopen jaren ook al zo zwaar te verduren had. Ik heb eerder deze week president Erdogan mijn medeleven overgebracht en zojuist op weg hier naartoe op de Turkse ambassade ook het condoleanceregister getekend. De gevolgen van deze beving zijn enorm, steden zijn compleet verwoest, het aantal doden en gewonden is verbijsterend hoog en we vrezen natuurlijk dat dat nog verder zal stijgen. En veel mensen zijn alles kwijtgeraakt. Hun huizen, hun bezittingen, hun familieleden, hun vrienden, en ook voor de Turkse en Syrische mensen hier in Nederland, de Nederlanders met een Turkse of Syrische achtergrond, ook voor hen is de impact enorm. Veel mensen zaten of zitten nog steeds in onzekerheid over het lot van hun geliefden, of rouwen op dit moment over de berichten die zij gehoord hebben. Nederland en tientallen andere landen hebben hun steun aangeboden, zowel aan de getroffen mensen in Turkije als in Syrië. In Turkije weet u, daar is een groep Nederlandse hulpverleners actief, en dat levert af en toe wat lichtpuntjes op, zoals we zagen dat mensen nog gered konden worden van onder het puin. Maar er is tegelijkertijd een gebrek aan alles, en iedere vorm van steun blijft dus welkom. In de Europese Raad hebben we gisteren afgesproken dat we de komende tijd alles zullen blijven doen om dat broodnodige hulp te leveren en ook alles eraan te doen om die broodnodige hulp zo snel mogelijk te leveren. Binnenkort volgt er ook een donorconferentie op initiatief van de Europese Unie, en ook wij, nationaal als Nederland, blijven kijken naar wat we nog verder kunnen doen. En ondertussen is het ook hartverwarmend, ik hoorde dat net ook nog van de Turkse ambassadeur, die zei ‘het is hartverwarmend’, om te zien dat Nederlanders zelf kleding en dekens inzamelen, dat geld wordt gedoneerd aan hulp organisaties en ik roep natuurlijk ook iedere Nederlander op dat ook te doen via Giro555. En uiteraard misschien ook gebruikmakend van de actiedag die plaatsvindt aanstaande woensdag.

Daarnaast hebben we in de ministerraad ook stilgestaan bij het bezoek van Volodymr Zelenski, de president van Oekraïne, aan de Europese Raad gisteren. Hij was ook deze week in Parijs, hij was in Londen, en is op terugreis, begrijp ik, ook nog Warschau aangedaan. En dat toont aan dat de Oekraïners niet alleen op het slagveld onvermoeibaar strijden, maar dat ze ook diplomatiek er alles aan doen om die internationale coalitie zo goed mogelijk bij elkaar te houden. En die vasthoudendheid, die energie, waarmee ook hij persoonlijk, de Oekraïense zaak bij ons allemaal onder de aandacht blijft brengen, voorkomt dat het uit de aandacht zou kunnen ontsnappen, ik moet zeggen ‘dat verdient groot respect en dat verdient ook onze blijvende steun’. En dat is belangrijk omdat het hier gaat over onze waarden, maar ook over onze veiligheid, ik heb het vaker gezegd, mocht Poetin dit winnen, dan eindigt het niet bij Oekraïne, dan zal hij doorgaan. We hebben vandaag, vanochtend, gezien dat Rusland weer infrastructuur heeft beschoten in diverse steden, en daarmee ook weer Oekraïners in de kou en in het donker heeft gezet, en er zijn ook steeds meer signalen dat er mogelijk een groter Russisch offensief aanstaande zou zijn, ook daar hebben we natuurlijk rekening mee te houden. En daarom is het ook belangrijk dat Nederland, met Duitsland en Denemarken, kon besluiten tot levering van zeker 100 Leopard I-tanks, door die aan te kopen maar ook met munitie en reserve onderdelen. Alle andere Oekraïense verzoeken, we hebben gister een hele bestellijst gekregen, zo hoort het ook, de Oekraïners weten precies wat wij wel en niet kunnen leveren, die bekijken wij met een open blik en we blijven er alles aan doen om het Oekraïense leger op sterkte te houden zodat zij, en niet Poetin, maar zij, Oekraïne, deze strijd uiteindelijk kan winnen. En we laten daarmee nog iets anders zien aan Poetin, namelijk dat niet alleen Oekraïne onvermoeibaar is, maar ook het Westen, dat wij schouder aan schouder staan met Oekraïne, en die inzet, die totale focus, zullen behouden.