Organisatie van de Rijksinkoop

Inkoopcategorieën

Bepaalde producten en diensten zijn voor veel of alle ministeries nodig. De Rijksoverheid koopt deze producten en diensten gezamenlijk in. Deze gezamenlijke inkoop gebeurt in zogenoemde inkoopcategorieën. Elektrische auto’s, uitzendkrachten, of catering zijn voorbeelden van zulke categorieën. Daarnaast zijn er producten, diensten en werken die een ministerie zelf inkoopt. Dit noemen we specifieke inkoop.

Raamovereenkomsten per inkoopcategorie

Er zijn 22 inkoopcategorieën. Per inkoopcategorie onderzoekt een categorieteam de inkoopbehoefte van de ministeries. Het team brengt ook de markt in kaart. Zo blijft het team op de hoogte van wat er in de markt speelt en wat de markt kan aanbieden. Verder sluit het team raamovereenkomsten met marktpartijen af waar de ministeries gebruik van kunnen maken. Ministeries en andere Rijksonderdelen sluiten zelf nadere overeenkomsten af om de diensten en producten van de marktpartijen met een raamovereenkomst af te nemen.

Inkooppunten

Binnen het Rijk zijn er 19 inkooppunten die de inkoop voor de ministeries uitvoeren. Ministeries, uitvoeringsdiensten (zoals de Belastingdienst) en baten-lastendiensten (zoals het Centraal Justitieel Incasso Bureau) hebben een eigen inkooppunt. Sommigen maken gebruik van een gezamenlijk inkooppunt. 

Inkopen via contract en aanbesteding

De inkoop gaat via een contract. Als er geen contract is, doet het inkooppunt namens de opdrachtgever van een ministerie of ander rijksonderdeel een aanbesteding. De opdrachtgever beoordeelt de inschrijvingen van de verschillende leveranciers op:

• maatschappelijke impact; 
• prijs;
• kwaliteit.

Nadat het contract gesloten is, beheert het inkooppunt dit ook. Het inkooppunt zorgt dat de partijen zich aan het contract houden.