Videoserie over zorg voor mensen met een beperking

Deze video duurt 3 minuten en 11 seconden.

Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Babs Roovers
Functie: docent Kindcentrum de Ontdekking

Spreker: Hanneke Lugtenberg
Functie: ambassadeur gehandicaptenzorg

Babs: "Overal kan je iemand met een beperking tegenkomen. Die is niet anders dan jij bent. En ja, dat proberen we kinderen wel mee te geven."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis: Wat weet jij eigenlijk over gehandicaptenzorg? Ik – Dennis Gerkes – reis samen met mijn cameraman af naar Stichting Pim in Dorst, waar ambassadeur Hanneke zich inzet om de zichtbaarheid van de gehandicaptenzorg te vergroten. Vandaag mag ik mee met hun maandelijkse activiteit: op bezoek bij een basisschool.

Beeldtekst: Dorst - Ambassadeur Gehandicaptenzorg: zichtbaarheid vergroten

Cameraman: "Hoe kijken kinderen eigenlijk naar jouw beperking?"

Dennis: "Verschillend. Heel veel wijzen ernaar, kijken ernaar van een afstandje. Dat is niet altijd prettig. Het zou natuurlijk heel fijn zijn dat het gewoon eigenlijk normaal is als je mensen met een beperking ziet lopen."

Dennis belt aan bij een intercom.

Dennis: "Hi, Dennis!"

Hanneke: "Nou, welkom."

Dennis: "Ik heb hier twee mooie jassen in de aanbieding. Hanneke, waarom ben je ambassadeur geworden?"

Hanneke: "Ik ben ambassadeur geworden omdat ik vind dat de gehandicaptenzorg veel zichtbaarder mag zijn in de maatschappij. Iedereen mag er zijn en iedereen mag gezien worden."

Dennis botst met een rolstoel met iemand erin tegen een deur aan.

Dennis: "Excuus, excuus. Dat is mijn fout."

Hanneke: "Dat vindt ie grappig hoor."

Een rolstoel wordt omhoog gelift in een busje. Dennis staat met een paar andere mensen bij het busje.

Dennis: "Theone, Lieke en Rint. Helemaal leuk."

Opwekende muziek speelt af.

Dennis: "En waarom heb je deze ontmoetingen georganiseerd?"

Hanneke: "Als je toe wil naar een inclusieve maatschappij, dan moet je beginnen in de kindertijd. Kinderen zijn heel open en ontvankelijk en vaak zit de angst en de onzekerheid meer bij de volwassenen dan bij de kinderen. Dus ik denk als je de kinderen juist in aanraking laat komen met mensen met een beperking, dat het voor hen heel normaal gaat worden."

Dennis: "Jullie openen elke maand met plezier jullie deuren voor dit bezoek. Waarom is het zo belangrijk?"

Babs: "Ik vind het wel heel belangrijk dat de kinderen leren met empathie. Hoe is het nou met anderen? Om ook eigenlijk leren omarmen dat, wat je ook hebt, welke beperking je hebt of wat dan ook, dat we daar gewoon met elkaar… iedereen hoort erbij."

Dennis: "Welke terugkoppeling krijg je van de leerlingen?"

Babs: "Die vinden het heel leuk en die vinden het altijd heel gezellig… en ook van ‘oh, ik had nooit geweten dat iemand ook nog dat kan of dat kan’.Ondanks dat iemand niet kan praten, kan je toch contact met iemand maken."

Dennis: "Heel anders natuurlijk."

Babs: "Heel anders, en hoe werkt dat dan? We vinden het gewoon heel tof om de interactie met hun te zien. En dat is gewoon alleen maar geweldig."

Dennis: "En wat hoop je nog meer voor de gehandicaptenzorg?"

Hanneke: "Ja, omdat natuurlijk heel veel kinderen, mensen de gehandicaptenzorg niet zo goed kennen… onbekend maakt immers onbemind… hoop ik ook wel dat veel meer mensen voor de zorg gaan kiezen."

Dennis: "En wie weet zit hier wel je toekomstige collega."

Hanneke: "Ja, dat zou natuurlijk het allermooiste zijn."

Dennis: "Dat zou leuk zijn."

Hanneke: "Vorig jaar nam een meisje afscheid in groep acht en ik zei: nou, wie weet over een paar jaar stage. En toen zei ze: ‘oh, dat hoop ik echt’. Dus ja, dat zijn wel hele mooie momenten."

Dennis rijdt in een auto weg. 

DENNIS: Kinderen zo jong mogelijk al kennis laten maken met ‘andere’ kinderen vergroot niet alleen de zichtbaarheid, maar normaliseert ook het hebben van een beperking. Deze mooie ontmoetingen planten ongetwijfeld een zaadje voor de aanwas van een nieuwe lichting begeleiders die voor dit vak gaan kiezen.

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst: Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking

Deze video duurt 3 minuten.

Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Mandy Reniers
Functie: gespecialiseerd cliëntondersteuner Metgezel

Spreker: Tessa Schepers
Functie: ontvangt gespecialiseerde cliëntondersteuning 

Opgewekte muziek speelt. 

Tessa: "Als ik bij haar een vraag neerleg, dan weet ik gewoon altijd dat ik een antwoord krijg."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis: "Soms speelt er in gezinnen zulke complexe problematiek dat er veel uiteenlopende hulpvragen zijn. Ik - Dennis Gerkes - reis samen met mijn cameraman af naar Eindhoven, waar gespecialiseerd cliëntondersteuner Mandy deze gezinnen helpt om de juiste hulp, op het juiste moment, op de juiste plek te krijgen."

Beeldtekst: Eindhoven - Gespecialiseerde cliëntondersteuning (GCO): er voor iemand zijn

Dennis en zijn cameraman rijden in een auto. 

Cameraman: "Hoe ben jij eigenlijk vroeger altijd ondersteund in jouw zorg?"

Dennis: "Ik had eens in de zoveel tijd iemand van de mytylschool die bij mij langskwam op de basisschool en voor de rest ging ik eigenlijk altijd naar mijn ouders, en die kunnen me nu nog steeds gelukkig heel veel helpen."

Dennis stapt de auto uit en loopt naar binnen bij het huis van Mandy. 

Mandy: "Hey Dennis, goeiemorgen welkom!"

Dennis: "Dank je wel!"

Dennis: "Mandy, je bent gespecialiseerd cliëntondersteuner, wat houdt dat gespecialiseerde precies in?"

Mandy: "Gespecialiseerd houdt in dat we ingezet worden bij complexe problematiek. Bij reguliere cliëntondersteuning stel je een vraag die wordt opgepakt en als die afgerond is en je hebt een nieuwe vraag, meld je je opnieuw aan. Wij blijven bij gespecialiseerde cliëntondersteuning betrokken en altijd op de achtergrond. Dus aan één bericht hebben wij genoeg om weer aan te sluiten. En wij kennen het verhaal en de achtergrond van de cliënt of het gezin en kunnen dus makkelijk weer helpen."

Rustige sfeervolle muziek. Tessa open haar voordeur voor Mandy, Mandy stapt naar binnen.

Tessa: "Hé, kom verder."

Mandy: "Voor mij is het zo dat ik nu zeventien gezinnen mag ondersteunen en dat is heel wisselend wat er in die gezinnen speelt, dus dat bepaalt eigenlijk mijn agenda."

Dennis: "Hoe ervaar je het contact met de cliënt?"

Mandy: "Dat is heel wisselend. Soms als cliëntondersteuner, soms ben ik assistent, soms ben ik een vriendin die een luisterend oor biedt. Net wat er nodig is."

Dennis: "En wat vind je het mooiste aan je werk?"

Mandy: "Je bent gewoon heel nauw betrokken. Mensen voelen zich niet alleen staan. Er staat iemand naast hen die zonder oordeel er is om hen te ondersteunen."

Dennis: "Mooi."

Dennis loopt naar binnen bij het huis van Mandy en schudt zijn hand.

Dennis: "Hoi, Dennis."

Tessa: "Tessa. Kom verder."

Dennis: "Dank je wel."

Dennis en Tessa zitten aan tafel.

Dennis: "Tessa, hoe ziet jouw gezin eruit en hoe ondersteunt Mandy hierin?"

Tessa: "Ik ben alleenstaande moeder, Joey van veertien, Hailey van negen. En Joey heeft autisme, ADHD, een hoog IQ, maar sociaal emotioneel een stuk lager, en daarnaast een progressieve spierziekte. Dat vraagt best wel veel zorg. En alle begeleiding die ik daarvoor nodig heb, daar helpt Mandy me mee. Ik hoef haar maar aan te geven wat ik nodig heb en zij zoekt het uit."

Dennis: "Er is gewoon heel veel kennis die ze heeft eigenlijk."

Tessa: "Een heel netwerk en een team achter zich, dus zij kan altijd met een oplossing komen. En dan is het aan mij altijd de keuze welke voelt voor mij goed, passend bij mijn gezin. Ik kan altijd van Mandy op aan. Alles waar zij mee komt, voelt zo fijn dat ze er is. Ze is voor mij echt mijn anker, mijn houvast.

Dennis zwaait naar Tessa en loopt naar zijn auto. Dennis rijdt weg in zijn auto.

Dennis: "Dankzij gespecialiseerde cliëntondersteuning hoeft complexe zorg geen complexe zoektocht te zijn. Met geld van VWS zorgt Metgezel ervoor dat elk gezin zich gehoord voelt en geholpen wordt, zodat ze weer kunnen leven in plaats van overleven."

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst: Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking

Deze video duurt 2 minuten en 46 seconden.

Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Soeraina Soekhai
Functie: wordt ondersteund door IPS

Spreker: Trudie van Putten
Functie: IPS-coach Cordaan

Opgewekte muziek speelt. 

Dennis: "En wat betekent het voor jou dat je nu een betaalde baan hebt?"

Soeraina: "Dat ik echt bij de maatschappij hoor."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis: "Kun je werken op een gewone werkplek als je een licht verstandelijke beperking hebt? Ik – Dennis Gerkes – reis samen met mijn cameraman naar onze hoofdstad.

Beeldtekst: Amsterdam

Dennis: "waar Stichting Cordaan mensen, door middel van individuele plaatsing en steun ‘IPS’, begeleidt in de zoektocht naar een betaalde baan."

Dennis en zijn cameraman rijden in een auto. 

Cameraman: "Ik kan me voorstellen dat het ook niet altijd makkelijk is ja, om een baan te vinden. Is dat zo?"

Dennis: "Helemaal toen ik jong was, waren standaard baantjes heel lastig. Ik kan niet zomaar gaan vakkenvullen in de Albert Heijn of iets dergelijks. Dus voor mij was ik eigenlijk bij mijn eerste baantje was ik al echt een stuk ouder.

Dennis belt aan bij de deur. 

Trudie: "Hallo Dennis, goeiemorgen. Kom verder."

Dennis: "Dank u wel."

Dennis loopt mee naar binnen met Trudie. Trudie en Dennis zitten aan tafel.

Dennis: "Hey Trudie, jij hebt Soeraina begeleid naar een baan door middel van IPS. In hoeverre is dit voor de begeleiding anders?"

Trudie: "IPS is de methode dat je eerst goed kennis maakt met iemand en dan kijkt van: wat kan iemand en wat wil iemand? Maar daarna snel gaat plaatsen en gewoon gaat proberen."

Trudie en Soeraina nemen samen plaats aan tafel.

Dennis: "Waarom werkt dit traject zo goed?"

Trudie: "Het werkt goed omdat je de tijd hebt om een kandidaat goed te leren kennen. En je hebt ruimte in je agenda dus als er acuut een probleem is, dan kun je vaak schakelen en inspringen. En ook helpen met de ingewikkelde procedures, wetgeving en regelgeving."

Soeraina en Dennis lopen naar buiten en gaan zitten op een bankje.

Dennis: "Soeraina, met de hulp van Trudie heb jij deze baan gevonden. Waar heeft Trudie je mee geholpen?"

Soeraina: "We hebben gesprekken gevoerd: wat wil je? Wat is jou... Waar licht jij bij op? En daar heeft ze mij in begeleid. Ze heeft met mij via de computer gewerkt via het systeem en kijken wat voor plekken er zijn. En ik kwam met de winkel optie. Toen zijn we verder gaan zoeken, aanmelden en kijken waar een toekomst is. Als ik een afspraak heb dan herinnert ze me een dag vantevoren. Het maakt niet uit dat het weekend is. Dan zegt ze: deze tijd kom je gewoon na."

Dennis: "Heb je het naar je zin op je werk met je collega’s?"

Soeraina: "Zeker, waar ik nu werk daar ben ik hartstikke gelukkig. Leuke meisjes, leuke jongens daar. Ze zijn heel behulpzaam naar mij toe.

Dennis: "Mooi. En wat betekent het voor jou dat je nu een betaalde baan hebt?"

Soeraina: "Dat ik echt bij de maatschappij hoor."

Dennis rijdt in een auto weg. 

Dennis: "IPS geeft mensen met een verstandelijke beperking meer mogelijkheden om zich te ontwikkelen en door te groeien naar een betaalde baan. Zo doen ze er echt toe en kijken vol zelfvertrouwen positief naar hun toekomst."

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst: Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking
 

Deze video duurt 2 minuten en 55 seconden

Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Thijs Fleer
Functie: Ervaringsdeskundige bij LFB STERKplaats Twente

Spreker: Peter Bosman
Functie: beleidsadviseur gemeente Losser

Opgewekte muziek speelt. 

Thijs: "Als mystery guest heb ik de dienstverlening getest hier in het gemeentehuis."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis: "Hoe zorg je er als gemeente voor dat echt iedereen zich welkom voelt? Ik – Dennis Gerkes – reis samen met mijn cameraman af naar de gemeente losser waar mensen met een licht verstandelijke beperking de toegankelijkheid hebben getest en samen met beleidsadviseurs werken aan een verbeterplan."

Beeldtekst: Losser - Een inclusievere gemeente, ook voor mensen met een licht verstandelijke beperking,

Dennis rijdt in een auto met zijn cameraman naast hem.

Cameraman: "Nou, ik ben eigenlijk stiekem ook wel benieuwd naar hoe het in jouw gemeente georganiseerd is?"

Dennis: "Er zijn echt wel mooie stappen al gemaakt met toegankelijkheid van de voetbalvereniging of sportverenigingen en het ov, gemeentehuis. Maar het kan natuurlijk altijd beter. En ik ben ook heel benieuwd hoe dat in deze gemeente is."

Dennis slaat autodeur dicht. Hij loopt richting Thijs. De heren schudden elkaar de hand.

Dennis: "Hoi, ik ben Dennis."

Thijs: "Hoi Thijs, aangenaam."

Dennis: "Leuk je te ontmoeten."

Thijs: "ja, insgelijks."

Dennis: "Wat heb je ervaren als mystery guest?"

Thijs loopt door het gemeentehuis en kijkt om zich heen. Hij vraagt aan een vrouw bij de balie de weg. 

Thijs: "De ervaring over het algemeen was wel heel erg positief. Er waren wat kleine dingen van die 'oh ja'-momentjes, en dat waren onder andere dat de bewegwijzering, die was niet helemaal helder. Ja, er werd een beetje gewezen zo van ja, je moet die kant op, maar ja, die kant op, dat was een trap op, dat was een deur door dat was de kantine. Dus dat was niet helemaal helder."

Dennis: "Wat betekent het voor jou om hier aan mee te werken?"

Thijs: "Voor mij persoonlijk is dit wel ontzettend gaaf, want ik kom uit de reguliere dagbesteding en daar was eigenlijk het belangrijkste dat ik gewoon er was. Maar ja, dat is dus niet heel veel verantwoordelijkheid en hier word ik echt wel op mijn verantwoordelijkheden gewezen. En wat daarnaast ook gewoon ontzettend tof is aan mijn werk is dat ik mag spreken voor een hele grote groep mensen die dat zelf niet kunnen. En ik denk dat daar leuke punten uit zijn gekomen waar wij vandaag mee aan de gang kunnen.

Thijs en Dennis lopen door het gemeentehuis richting de vergaderruimte. Thijs zit samen met Peter en ervaringsdeskundige in de vergaderruimte. 

Dennis: "Peter, hoe was het om samen te werken met ervaringsdeskundigen?"

Peter: "We hebben heel veel geleerd van elkaar, omdat zij op een manier kijken die voor ons niet vanzelfsprekend is. We willen graag inclusief denken. We willen graag een stukje bewustwording en vooral om de mensen mee te laten kijken van hoe hebben we onze dienstverlening nou ingericht hoe zijn we bereikbaar als gemeente en niet alleen maar digitaal, maar ook telefonisch en ook fysiek. Het is heel mooi dat we daar heel goede tips in krijgen. Hele goede bruikbare tips. We werken heel goed samen daarin, dat is heel fijn."

Peter zit in een vergaderruimte met ervaringsdeskundigen.

Peter: "Probeer ook even terug te kijken toen je het onderzoek deed van waar liep ik toen tegenaan?"

Peter staat samen met Dennis in het gemeentehuis.

Dennis: "Welke acties gaan jullie concreet implementeren?"

Ervaringsdeskundigen schrijven tips op post-its en hangen deze op een wit stuk papier wat aan de muur hangt.

Peter: "Er zijn nog drie acties waar we mee aan de gang gaan. Dat is allereerst het organiseren van prokkels, dat zijn eigenlijk prikkelende ontmoetingsmomenten waarbij ervaringsdeskundigen bijvoorbeeld een dagje kunnen meelopen met een activiteit in de gemeente of met bijvoorbeeld de burgemeester of met de wethouder, dan wel een beleidsmedewerker. We gaan werken aan onze bewustwording en training in de organisatie zelf. En een derde punt dat is eigenlijk de netwerkontwikkeling. Dat wil zeggen dat we meer partners, ook meer sociaal maatschappelijke partners, maar ook ondernemers bijvoorbeeld willen betrekken om daar de ontwikkeling op gang te brengen."

Dennis: "Mooi om te zien hoe het betrekken van mensen met een licht verstandelijke beperking ervoor zorgt dat de gemeente inzichten krijgt in welke verbeterpunten nodig zijn en deze ook daadwerkelijk doorvoert. Zo wordt Losser een inclusievere gemeente voor alle inwoners."

Dennis rijdt weg in de auto.

Muziek fade-out.

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst:Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking

Deze video duurt 3 minuten en 14 seconden.

Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Harro Zwier
Functie: Ervaringsdeskundige bij LFB STERKplaats

Spreker: Deen Fellinger
Functie: mob-student Firda Leeuwarden

Opgewekte muziek speelt. 

Deen: "Ik wist helemaal niet dat zoiets bestond eigenlijk en ik vond het wel mooi om te zien dat hij daardoor zoveel makkelijker door het leven ging."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis: "Hoe belangrijk is het gebruik van technologische hulpmiddelen in de zorg? Ik - Dennis Gerkes - reis samen met mijn cameraman af naar Leeuwarden. Hier zal ik les krijgen van Harro en Theo. Zij zijn ervaringsdeskundigen met een licht verstandelijke beperking. Deze lessen zijn onderdeel van het landelijke project ‘Techno...logisch toch?!’. Samen met een hele klas toekomstige zorgprofessionals ontdek ik hoe technologie kan zorgen voor meer zelfredzaamheid en het verbeteren van de kwaliteit van zorg voor mensen met een verstandelijke beperking."

Beeldtekst: Leeuwarden - Zorgtechnologie: Techno...logisch toch?!

Dennis en zijn cameraman rijden in de auto. 

Cameraman: "Hey Dennis, hoe helpt zorgtechnologie jou?"

Dennis: "De zorgtechnologie helpt mij niet echt, want ik heb het gelukkig niet nodig. Ik heb wel de stuurknop, wat je hier op mijn stuur ook ziet. Maar wij gaan vandaag juist zien hoe het andere mensen wel kan helpen."

Dennis loopt het gebouw binnen en schudt handen.

Harro: "Hallo."

Dennis: "Hoi, Dennis. Ik ben Harro Zwier. Hallo, welkom."

Theo: "Theo."

Dennis: "Dennis. Leuk je te ontmoeten."

Harro staat voor een klas vol studenten les te geven.

Dennis: "Harro, je gaat vandaag lesgeven. Aan wie ga je lesgeven?"

Harro: "Ik ga vandaag lesgeven aan mbo-studenten. Dus iedereen mag nou het mobieltje pakken. Normaal gesproken mag het niet op school. Met deze training mag dat. Het doel van een les is dat mensen bewust worden in de zorg dat technologie heel belangrijk is, dat mensen zelfstandig kunnen leven en werken."

Dennis: "Welke zorgtechnologie helpt jou?"

Harro: "Er is een Lees Simpel-app. Als ik een moeilijke brief zou krijgen die ik niet begrijp, dan maak ik een foto van die brief en dan vertelt die in korte elementen, in vier beknopte zinnen waar de brief over gaat en wat belangrijk is, wat ik moet doen en hoe ik moet handelen. Zodat ik niet in de schuldsanering kom of ergens problemen mee krijg."

Theo gebruikt een gehoorapparaat met een klein apparaatje om zijn nek om mee te praten en communiceren.

Harro: "Hallo Theo, met Harro."

Theo: "Hallo."

Dennis zit samen met Deen aan een schooltafel.

Dennis: "Hoe vond je de les?"

Deen: "Ja, ik vond het wel leuk. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten, maar ik vond het wel leuk."

Dennis: "Heb je nu ook meer inzicht gekregen hoe technologie onderdeel kan zijn van de zorg voor mensen met een beperking?"

Deen: "Ja, absoluut. Ik vond het heel mooi om te zien dat Theo meer zelfredzaam werd. Dat hij mensen nu beter kan verstaan en zelf zijn telefoon kan opnemen. Allemaal door zo'n klein kastje."

Dennis: "Ja."

Deen: "Dus dat vond ik wel heel mooi om te zien."

Dennis zit op een tafel samen met Harro.

Dennis: "Vandaag heb je lesgegeven aan mbo-studenten. Waar geef je nog meer les?"

Harro: "Ook aan zorginstellingen zelf, aan de begeleiders die er werken. Want begeleiders die daar werken, die weten soms niet allemaal wat er is. En door deze training te geven komen ze ook achter meer technologische hulpmiddelen. Het is fijner voor de persoon met de beperking zelf, want ze hebben hun eigen regie. En de begeleiding kan anders werken, waardoor ze misschien andere werkzaamheden kunnen doen of naar andere mensen toe kunnen gaan, dat het weer verlichtend is voor de begeleiding."

Dennis: "Dus voor beide doelgroepen is er eigenlijk een meerwaarde."

Harro: "Ja, zeker."

Dennis loopt naar zijn auto en rijdt weg. 

Dennis: "Meer zelfredzaamheid en eigen regie door technologie, wie wil dat nou niet? En zoals de naam van het project al zegt, voelt het ook niet meer dan logisch dat iedere zorgprofessional hier kennis mee maakt en er uiteindelijk in de praktijk meer mee gaat werken. Nu en in de toekomst."

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst: Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking

Deze video duurt 3 minuten en 21 seconden.

Spreker: Arianne Poel
Functie: Directeur Amersfoort
 
Spreker: Dennis Gerkes
Functie: Presentator

Spreker: Tommaso Sarri
Functie: Verandercoach Ontwikkelprogramma Complexe Zorg

Arianne: "Daarin zien we dat die dagbesteding, zoals die tussen negen en vijf al jaren vorm werd gegeven, dat dat niet meer aansluit."

Beeldtekst: Op weg naar de toekomst

Dennis en zijn cameraman proosten met een kopje koffie. Daarna rijden ze in de auto door groene landschappen richting Baarn.

Dennis: "Passende zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en onbegrepen gedrag is uitdagend en vraagt veel van een organisatie, maar het kan wel! Het Ontwikkelprogramma Complexe zorg ondersteunt zorgaanbieders om dit organisatiebreed te realiseren. Ik - Dennis Gerkes - reis samen met mijn cameraman af naar Baarn waar Amerpoort wordt ondersteund om de zorg voor deze vaak kwetsbare mensen nog beter aan te laten sluiten op hun behoeften."

Beeldtekst: Baarn - Samen vooruit: Complexe zorg in beweging

Tijdens het rijden hebben Dennis en zijn cameraman een gesprek.

Cameraman: "Heb je wel eens momenten gehad waarbij mensen jou niet begrepen in de ondersteuning die jij nodig hebt?"

Dennis Gerkes: "Ja zeker! Mensen gaan je altijd proberen te helpen, wat heel lief bedoeld is. Wat voor mij soms juist irritant kan zijn, omdat ik heel veel dingen zelf kan. Ik was een tijdje geleden bij de supermarkt, opeens komt er een vrouw die gaat alle boodschappen in mijn tas doen terwijl ik bezig was. Het had niet nodig geweest, maar wel lief."

Dennis stapt uit de auto en ontmoet Arianne, ze geven elkaar een hand en lopen samen over het terrein van Amerpoort richting de werkplaats van de Kwekerij.

Arianne: "Hoi Dennis. Hi, welkom."

Dennis en Arianne staan tussen de plantjes in de kas van de kwekerij. Ondertussen wordt er in de kas en buiten de kas gewerkt. Er wordt gezaagd, aarde gezeefd en plantjes geplant.

Dennis: "Waar lopen jullie tegenaan?"

Arianne: "Nou, we merken dat we voor de mensen met een complexe ondersteuningsvraag dat we daar het aanbod wat we hebben in dagbesteding en in wonen, dat dat onvoldoende op elkaar aansluit. En we zijn twee jaar geleden met een visie begonnen om ook te kijken hoe kunnen we betekenisvolle daginvulling nog beter organiseren waardoor het voor de mensen met die complexe ondersteuningsvraag nog een betere daginvulling kan zijn. Het aanbod wat we hier bijvoorbeeld aanbieden is veel meer in de natuur, is buiten en dat is wat anders dan jaren geleden waarin ook deze mensen in een dagbestedingslokaal activiteiten gingen doen." 

Dennis: "Eigenlijk is het een hele andere aanpak die je nu toepast?"
 
Arianne: "Ja, ja, het is een hele andere aanpak, ook voor begeleiders. We hebben minder overgangen voor cliënten op de dag. We zien dus dat dat voor deze doelgroep heel goed past in hun leven." 

Dennis: "Jullie doen mee aan het ontwikkelprogramma. Hoe helpt dit de andere aanpak toe te passen?"
 
Arianne: "Ja, ik denk doordat we met andere organisaties ook samen in dat ontwikkelprogramma gaan, de coach begeleidt ook meerdere zorgorganisaties, dat we ook veel meer van elkaar gaan leren. We willen ook heel graag uitwisselen."

Dennis loopt over het terrein Tommaso tegemoet, ze geven elkaar een hand.

Dennis: "Tommaso, je bent verandercoach binnen het ontwikkelprogramma. Wat houdt dat precies in?" 

Tommaso: "Organisaties die zich aansluiten bij het ontwikkelprogramma doen eerst zelf een soort analyse van waar zitten onze uitdagingen? Vervolgens kijk ik met hen naar die analyse en maak ik met hen een plan, een ontwikkelplan en loop ik eigenlijk het hele plan de hele tijd met hen mee om ze te helpen, te coachen, met als doel echt blijvende verandering."

Dennis: "Wat zijn die uitdagingen dan vooral?" 

Tomasso: "Ze zijn heel verschillend. Sommige organisaties hebben een hele sterke visie op de kwaliteit van leven, maar vinden het moeilijk om dat in de praktijk te brengen. Veel vragen over hoe kan ik mijn organisatiestructuur aanpassen om een bepaalde werkwijze te kunnen hanteren. Dus de vragen zijn heel uiteenlopend, maar uiteindelijk komt het altijd neer op we willen een hoge kwaliteit van leven voor mensen met een intensieve zorgvraag realiseren, hoe kunnen we dat in de praktijk brengen?" 

Dennis: "En wat zijn dan de doelen voor in de toekomst?" 

Arianne: "Ja, nog beter een betekenisvolle daginvulling geven. En dat is niet tussen negen en vijf, van maandag tot en met vrijdag. Dat is ook in de weekenden. Dat is ook in de avonden. Dat is wel het doel natuurlijk voor deze doelgroep." 

Dennis stapt weer in zijn auto en rijdt weg door het groene landschap.

Dennis: "Het Ontwikkelprogramma Complexe Zorg helpt Amerpoort om uit de waan van de dag te stappen en ondersteunt hen om de gewenste visie te realiseren. Met als doel om nog beter in te kunnen spelen op de persoonlijke behoefte van de bewoners."

Logo: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Beeldtekst: Deze film is een initiatief van de Toekomstagenda zorg en ondersteuning voor mensen met een beperking