Videoserie: Werken aan Groningen en Noord-Drenthe

Het krijgt ook vorm door een samenwerking van overheid, ondernemers, kennisinstellingen inwoners om gezamenlijk te bepalen hoe we die stappen in de toekomst gaan zetten.
Makeport Mercurius is een coöperatie wat gevestigd is hier op het oude Philipsterrein in Stadskanaal. 
En vanuit de coöperatie werken we aan de uitgangspunten dat het goed wonen, werken en leven is hier rondom dit terrein en in dit gebied.
Op dit terrein werken we aan innovatie-opdrachten komen leerlingen die naar school gaan, is een museum gevestigd en zijn er verschillende start-ups betrokken bij nieuwe innovaties, wat misschien wel straks hele grote ondernemingen zullen worden.

Philips was een bedrijf wat een welbegrepen zakelijk eigenbelang heel goed combineerde met maatschappelijk bewustzijn en dat ze veel voor de omgeving deden.
En nu zijn er ondernemers die het initiatief hebben genomen, samen met de overheid samen met het onderwijs om hier een techniekcampus te bouwen.
Dat gaan we doen, want dat hebben we in de toekomst keihard nodig.

En vandaar dat het heel prettig is om wat nu nog bijna een ruïne lijkt om daar te zijn vandaag en waar we ook economische agenda zullen presenteren.
De economische agenda komt voort uit de ereschuld die aan Groningen en Noord-Drenthe is toegekend naar aanleiding van de gevolgen van de gaswinning in de afgelopen decennia.
En het is bedoeld om de economische structuur van Groningen en Noord-Drenthe te versterken om op het gemiddelde brede welvaart te komen van het land.

De economische agenda is denk ik een hartstikke mooie impuls waardoor we nog sneller nog beter en nog groter kunnen denken vanuit het Makeport-gedachtegoed. 
De economische agenda zal de groei van Makeport verder kunnen faciliteren, zou een bijdrage kunne geven aan zowel de fysieke als de niet-fysieke ontwikkeling van Makeport. 
En vanuit daar de hele omgeving een boost kunnen geven in de economische ontwikkeling van dit gebied. De brede welvaart gaat ook over de waarde die je hecht aan je leefomgeving, het genieten van je omgeving van voldoende water, schoon water, zuivere lucht, vruchtbare bodem mooie landschappen, het genieten van cultuur, van sport.
Dat is wat brede welvaart is.
En ik wil graag dat inwoners dat over een aantal jaren zeggen: dat is beter geworden.

In zijn algemeenheid gaat het best wel goed met onze leerlingen.
Maar u bent bevindt zich in het aardbevingsgebied waar we de problematiek van de aardbevingen hebben.
En onze jongeren die zitten al jaren in die problematiek.

Mijn naam is Klaas Reinders, ik ben directeur Gebouwbeheer Facilitair en ICT van Campus Eemsdelta in Appingedam.

Bijzonder aan de Campus Eemsdelta is dat alle vormen van voortgezet onderwijs en mbo in één gebouw of in een cluster van gebouwen vertegenwoordigd is.
Dus van praktijkonderwijs, vmbo, havo-atheneum en vwo-plus. 
En dat betekent dat wij onze leerlingen perspectief willen bieden.
Dat zij de kansen krijgen om zich te ontwikkelen.
Zowel theoretisch als praktisch kunnen ze zich ontwikkelen.
Dat wordt natuurlijk zichtbaar in de lessen, maar ook in vele nevenactiviteiten die we hebben zoodat ze perspectief hebben in een mooie omgeving.

- Wij doen mee aan het project Jong Ondernemen en dat is dat je met een groepje leerlingen van dezelfde leeftijd dat je een eigen bedrijf gaat opstarten.
Het product ga je zelf bedenken.
Dat ga je helemaal uitvoeren en je gaat het verkopen.
Wij hebben een product bedacht een spiegel die je zelf kunt decoreren met leuke letters en met een bakje eraan.
Het is eigenlijk een multifunctionele spiegel.

- Ik vind het persoonlijk een mooie ervaring omdat niet iedereen het in de toekomst wil gaan doen.
Maar ik vind het toch wel belangrijk om te weten hoe het precies werkt.

- Ja, en ik denk dat je met dit project ook wel goed kunt kijken of het ondernemerschap iets  voor jou is en of je iets iets met dit later wil gaan doen of dat je misschien door wil met het bedrijfje.
Het is een hele grote kans dat je dit kunt doen, denk ik.

- De filosofie is dat wij leerlingen van zowel met een praktische opleiding als een theoretische opleiding met elkaar in contact laten brengen, zodat ze elkaar kunnen stimuleren en tot bloei kunnen komen wanneer ze twaalf jaar zijn, hier binnen komen en met zestien, zeventien, achtien jaar naar vervolgonderwijs of verder weg trekken dat ze dan een goede basis hebben voor een goed toekomstperspectief hier in de regio of elders.

De grootste uitdaging is denk ik dat we weer samen vertrouwen krijgen in de overheid. Instanties die vaak mede bepalend zijn voor de situatie waarin je je bevindt. En wat belangrijk is, is dat deze regio perspectief krijgt en dat we ook samen dat perspectief zien. En daar wordt natuurlijk met elkaar hard aan gewerkt. Maar de Groninger nuchterheid zegt: eerst zien en dan geloven. Dus dat is zeker van toepassing in onze situatie.

Voor die mensen...Hun historie is langer dan die van mij vaak.
Ze zijn hier geboren of getogen en zij hebben een pand ervaren als een verwoestende eenheid.

En nu, met geborgenheid gaan ze er weer in wonen.
Ik geniet ervan, ja.

Ik ben Dirk Notebomer. Ik ben eigenaar van een bouwbedrijf uit Lutjegast.
Wij zijn al een bouwbedrijf meer dan 130 jaar denk ik.

We zijn nu in Engelbert, bij de familie Hofstede waar wij de restauratie- en versterkingsmaatregelen doen in opdracht van de NCG om een gemeentelijk monumentaal pand te versterken, verduurzamen, isoleren.

Het is een authentieke Groninger boerderij. Een ‘Oldambt’ -type noemen ze dat. Het is niet meer actief agrarisch bedrijf, maar het is gewoon een woonboerderij en ze hebben hier hun hele leven gewoond...dus ze willen dat graag in ere houden en aan de volgende generatie kunnen doorgeven.

Ik ben hier geboren in 1947. En in 1967 getrouwd. Vandaar deze foto in zwart-wit. In de loop der jaren van ‘47 tot nu is er ook steeds wat veranderd. Het verandert steeds.

Zij wonen nu in tijdelijke huisvesting op locatie, op het erf. Dat wordt geregeld via de IMG. Dan worden containers geplaatst met slaapkamer, keuken en ook een technische ruimte voor de CV en wasmachine. En dan is de hele doorlooptijd anderhalf tot twee jaar in tijdelijke huisvesting.

Vroeger zat hier een betonvloer in met heel veel scheuren heel veel hoogteverschil.

veel scheuren in de achtergevels aan de muren een in hele slechte staat verkerende stookhut.

Poes.

Nou ja je krijgt een stukje historie mee van het pand waar je mee bezig bent door ook deze onderzoeken te lezen natuurlijk. Je kijkt ook uit naar het resultaat. Ik vind dat ook prachtig natuurlijk dat je met oude materialen of met historie of met vakmanschap dingen kunt maken.

Dat is ook een beetje je vak, je vakgebied. Een hele kunst,  zo werkt dat.

Hier komen we in de schuur.Hier is de opslag van de oude bouwmaterialen die hergebruikt worden bij de aftimmering.

Een oude lambrisering. De lijsten om de deuren. De sponning van de vensterbanken. Overal staat een tekst op waar het weggehaald is. Iedere maat staat erop. Alles is gecodeerd.

Allemaal authentiek bewaard gebleven. En ze worden allemaal weer teruggeplaatst.

Deze muur, daar gebeurt in principe niet meer aan als aan de buitenkant.

Alle voegwerk herstellen en die scheuren herstellen. Dit is een nieuw raam.

Omdat het oude stuk was.Het bouwproces is een afrondende fase.

Tegelwerk zit er nu in.De wanden zijn allemaal bekleed, het stukadoor moet er nog in...en de schilder moet er nog in.

Je moet proberen om het zo weer achter te laten dat het weer veilig is.

En het is wel een degelijk pand alleen het heeft natuurlijk zijn onderhoud nodig en zijn versterking nodig.

En als het weer klaar is en dan ook weer honderd jaar vooruit.

Daar genieten we dan weer van. Voor de volgende honderd jaar.

Als je van generatie op generatie armoede kent, opleidingen die niet worden afgemaakt, gezondheid die heel erg achteruit kachelt in sommige gebieden, dan is dat niet zo met een paar maatregelen tegen te gaan.

Dus dat structureel echt verbeteren, dat is de grootste opgave.

Mijn naam is Henk Nijboer.
Ik ben geboren en getogen in Groningen. Opgegroeid in Ten Boer. En ik mag mij nu inzetten voor de sociale agenda van Groningen en Noord-Drenthe.

Er is een parlementaire enquete geweest na de ellende in Groningen. En daar heeft het kabinet gezegd, niet alleen de ellende die er nu is moet worden verholpen. Maar er moet ook een agenda komen om de toekomst van Groningen vorm te geven.

En een onderdeel daarvan is de sociale agenda. De armoede, de onderwijsachterstanden, de schuldproblemen  en de leefbaarheid. En daar mag ik me voor inzetten het komend jaar.

We hebben vier grote bijeenkomsten georganiseerd. Ook jongeren spreek ik apart. En ik spreek natuurlijk heel veel maatschappelijke organisaties, gemeenten, huisartsen, onderwijzers, van alles en nog wat, over hun ideeën voor de sociale agenda.

Eén van de belangrijkste dingen is weer investeren in de toekomst en de jeugd. We staan hier niet voor niks bij een kindcentrum en bij een school. En als leerlingen niet taalvaardig zijn of dat ze heel erg in de armoede leven, daar willen we wat aan doen.

Dus daar gaan we ons programma echt ook op richten. En daar helpen deze bezoeken bij. Om te laten zien, hoe kun je dat goed aanpakken.

Als er meer dan duizend gezinnen huis en haard moeten verlaten, het huis afgebroken wordt en weer tijdelijk ergens gehuisvest moeten worden, weer terugkomen en deels niet terug kunnen.
Ja, dat heeft natuurlijk een enorme impact voor de wijk en ook voor het welzijn van de mensen. En dat was ook wel duidelijk.

Er kwam ook een mevrouw die de speeltuin beheerde en heel trots was daarop en die dat niet kwijt wou. En dat begrijp ik heel erg goed.

- En levert dat veel spanning op?
- Voor mij wel, maar dat is al vanaf het begin dat het bekend is dat we weg moeten.

- We moeten het samen doen. Het is natuurlijk ontzettend belangrijk dat de maatschappelijke initiatieven die er zijn, dat die door kunnen blijven gaan.

Sportverenigingen zijn immens belangrijk. Cultuur, muziek maken. Mensen zijn ook echt wel trots op onze provincie, op onze regio. En die trots moeten we blijven aanspreken.

Ik denk dat het kan. Ik denk dat als we met z'n allen vasthouden aan een stevige agenda. Als we daar met z'n allen de schouders onder zetten. Zowel de maatschappelijke initiatieven, de inwoners als de overheden, regio en Rijk. Dat het ons gaat lukken.

En dat zou prachtig zijn, want dan is de provincie over tien, twintig jaar er veel beter aan toe.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

Er was wel een leuk en ook wel intensief eerste contact.

Yvonne – Gedupeerde

Ik zat gewoon vol wantrouwen. Ik dacht eerst moet ik het zien.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

Yvonne zat nog net niet met het mes tussen de tanden...

Volk! 

*Geert-Jan komt binnen en schud Yvonne de hand*

…maar heeft heel duidelijk aan
de start van het proces haar mening, haar ervaringen, haar ideeën over hoe 
het zou moeten geuit.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

We kunnen wel even onder het afdak.

Yvonne – Gedupeerde

Ja, dat lijkt me goed.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

Ik ben Geert-Jan Meulema. Ik ben zaakbegeleider in dienst 
van het Instituut Mijnbouwschade. Dat betekent dat ik mensen begeleid
in het proces van schademelding, van aanvraag tot besluitvorming en
alles wat daar tijdens het dossier gebeurt en eventueel ook daarna.

Yvonne – Gedupeerde

Dit is het laatste niet-verbouwde huisje van Den Andel. Ongeveer 1875 en dat is uit 1907 ongeveer. En als eerste ging de hoek aan de oostkant eraan. Dat was die was echt ernstig.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

Het begint altijd met het feit dat de aanvrager een schademelding doet. Dan wordt er een afspraak gepland om de schade-opname uit te voeren. Dat is ook het moment waarop ik als zaakbegeleider wordt gekoppeld. De pijn bij Yvonne zit voornamelijk in het verleden. Daar waar deskundigen beoordelingen
hebben gemaakt die naar haar idee niet oké waren en zij ook het gevoel had
dat zij niet eerlijk werd behandeld.

Yvonne – Gedupeerde

Vooral de begin jaren waren echt uitermate vervelend. Het ergste vond ik dat de deskundigen die langskwamen de taal van de NAM spraken. En niet als ze binnenkwamen dan deden ze  leuk, lief en aardig en begripvol en hoe erg het allemaal was. En dan kreeg je het rapport en dan stond er precies in wat door de NAM goedgekeurd werd en niet. Dus ze zeiden eigenlijk je werd een beetje belogen en daar heb ik echt veel last van gehad.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

Wat belangrijk is, is dat we uitgaan van de zelfredzaamheid en 
de autonomie van de aanvragers. En dat heeft altijd randjes. Maar het is wel handig om op zoek te gaan naar waar kan ik de helpende hand, waar kan ik de ondersteuning of de begeleiding bieden die op dat moment nodig is om in het proces verder te komen?

Yvonne – Gedupeerde

Ik ben heel blij met hoe het nu gaat. Ik voel me wel ondersteund. Want de laatste opname dat was eigenlijk de eerste die ik oké vond, omdat ik die man vertrouwde.

Geert-Jan Meulema – Zaakbegeleider bij het IMG

We hebben met Yvonne het totale proces doorlopen. We zitten in de eindfase dat betekent dat de schade-opname geweest is. Het adviesrapport is opgeleverd. Ik heb in Den Haag gewoond en gewerkt en ik krijg regelmatig van collega's de vraag: Is het echt zo erg daar in Groningen? Dat hoef je mij niet te vertellen. Ik rijd regelmatig door de provincie. Mijn familie woont er dus ik heb dat beeld.En ik vind dat mij dat wel helpt, omdat ik daarmee beter kan acteren in het inlevingsvermogen van aanvragers en richting aanvragers.

Logo Rijksoverheid verschijnt in beeld. 

Rens Riechelman — gebiedsregisseur Ten Boer:
Het gaat over onze inwoners. 
Het gaat over onze inwoners van de gemeente Groningen.
Die zijn onrustig en die moeten wij gaan helpen, wij moeten gewoon naast ze staan. 

*Muziek speelt* 

Voiceover: 
Iedere dag werken 800 vakmensen in de provincie Groningen aan de afbouw van de gaswinning. 
En ze zetten zich in voor een veiliger en toekomstbestendig Groningen.
Wie zijn deze mensen en wat doen ze voor de Groningers? 

Beeldtekst: Werken aan Groningen. 

Rens Riechelman — gebiedsregisseur Ten Boer:
Wij merken dat er vanuit de politiek, maar ook vanuit de inwoners, gewoon behoefte is aan iemand die ze aan kunnen spreken op wat er aan de hand is. 
Ik ben Rens Riechelman, Ik werk bij de gemeente Groningen als gebiedsregisseur en ik ben daarnaast ook projectmanager voor verschillende versterkingsprojecten en dorpsvernieuwingsprojecten in de voormalige gemeente Ten Boer zoals ze dat zo mooi zeggen. 

De functie gebiedsregisseur houdt in dat wij eigenlijk het gezicht zijn voor het dorp. 
Mensen krijgen vaak met verschillende overheidsinstanties te maken en komen er ook niet altijd in verder.
Dan is het toch fijn dat je weet dat je altijd iemand bij de gemeente kan bellen van: goh, Rens, ik zit hiermee, kan je me hier verder in helpen? 
Zodat ik ze weer op het juiste spoor kan krijgen. 

Naast gebiedsregisseur ben ik ook projectleider.
Zo ben ik bijvoorbeeld betrokken bij de Hamplaats.
De Hamplaats is een sloop/nieuwbouwproject zoals ze dat zo mooi noemen.
Een ander project is het project Koopmansplein.
Het Koopmansplein is een mengeling van op de begane grond winkels, commerciële voorzieningen en op de verdiepingen staan woningen. 
En ook uit de versterkingsadviezen, bij onderzoek is gebleken dat deze woningen en winkels versterkt moeten worden. 

Als projectmanager ben je natuurlijk gewoon bezig met fysieke projecten en heb je ook met je eigen mensen en bewoners te maken.
Maar ik merk gew oon dat er heel veel ontrust is bij mensen en er worden heel veel vragen gesteld.
Mensen zijn onzeker, wachten soms al jaren op een reactie op wat er met hun woning gaat gebeuren en die vraag moeten de mensen ergens kwijt kunnen.
Als projectmanager heb je gewoon je project omkadert en ben je daarmee bezig.
Als gebiedsregisseur moet je gewoon in de volle breedte weten wat er in het dorp gebeurt, wat er leeft. 

Logo Rijksoverheid verschijnt in beeld. 

Heleen van Wijk - business manager Circular Economy Groningen Seaports:
Het noorden is natuurlijk een regio waar aardbevingsproblematiek nog heerst. 
Maar Noorderlingen weten dat ook echt om te zetten in hele goeie kansen. 

*Muziek speelt* 

Voiceover: 
Iedere dag werken 800 vakmensen in de provincie Groningen aan de afbouw van de gaswinning. 
En ze maken Groningen veiliger en toekomstbestendig. 
Wie zijn deze mensen en wat doen ze voor de Groningers? 

Beeldtekst: Werken aan Groningen. 

*Muziek speelt* 

Heleen van Wijk - businessmanager Circular Economy Groningen Seaports:
Ik ben Heleen van Wijk en ik ben businessmanager circulaire economie bij Groningen Seaports. 
Groningen Seaports is het havenschap van Eemshaven en Delfzijl, dat ligt dus in Noord-Nederland. 
Wij zijn een industrieterrein en een haven.
Eigenlijk zeggen we ook altijd: we zijn niet een haven waar een industrie omheen zit.
Maar we zijn echt een industrieterrein, daar ligt een haven aan vast en dat is heel handig voor de logistiek. 
Wij zetten ons als haven al jaren in op een duurzame haven.
We werken hard mee aan de energietransitie maar we werken ook hard aan de circulaire economie. 
Circulaire economie is een onderwerp wat echt wereldwijd de aandacht heeft en wij in Noord-Nederland werken daar ook heel erg hard aan.
We doen dit gezamenlijk met de drie provinciën, dus Friesland, Drenthe en Groningen en we kijken daarbij naar het faciliteren van het hele ecosysteem.
Dus we matchen al onderwijsprogramma’s en talent van de toekomst aan de banen van de toekomst. 
Maar we kijken ook naar hoe we bedrijven nou zo circulair mogelijk kunnen inrichten.
En je ziet dat de nadruk op deze onderwerpen zorgt voor heel veel nieuwe bedrijvigheid. 

Eemshaven is een geweldige plek om te zitten. 
We vinden verbinding met de haven, we vinden verbinding met andere bedrijven en iedereen weet elkaar te vinden waardoor we connecties kunnen maken om samen mooie dingen te doen.

Heleen van Wijk - businessmanager Circular Economy Groningen Seaports:
Ik ben hier zelf als klein meisje opgegroeid, en ik hoop heel erg dat als ik later kinderen, kleinkinderen heb en met hen door het gebied kan rijden, dat er dan overal geweldige, duurzame, circulaire bedrijven staan.
En dat ik kan aanwijzen: dit hebben we met z’n allen hier de afgelopen jaren opgebouwd.
En dit heeft een enorme impuls gegeven voor de regio. 

*Muziek speelt* 

Logo Rijksoverheid verschijnt in beeld. 

Myléne Piek — aardbevingscoach Mensenwerk Hogeland:

Ik denk dat mensen het heel prettig en veilig voelen dat er een aardbevingscoach is. Dat ze gewoon hun verhaal kunnen doen. Dat er eindelijk ruimte is om te zeggen wat er bij hen speelt.

*Muziek speelt*

Voiceover: Iedere dag werken 800 vakmensen in de provincie Groningen aan de afbouw van de gaswinning. En ze zetten zich in voor een veiliger en toekomstbestendig Groningen. Wie zijn deze mensen en wat doen ze voor de Groningers?

Beeldtekst: Groningen van Binnenuit.

Myléne Piek — aardbevingscoach Mensenwerk Hogeland:  Ja, ik moet wel eerst even die drempel ook over om de mensen echt te laten weten dat ik er voor hen ben en niet iets kom halen of dat ze iets moeten. Dus in die zin merk ik wel dat het voor hen echt nog wel even lastig is om die vertrouwensband met je aan te gaan, omdat er in het verleden ook vaak wel dingen zijn voorgevallen waarvan ze zeggen: ja, er is mij iets beloofd maar het wordt niet nagekomen.

Ik ben Myléne Piek, ik werk voor de welzijnsorganisatie Mensenwerk Hogeland in de gemeente het Hogeland. En ik werk daar als aardbevingscoach. Als aardbevingscoach begin ik eigenlijk met het contact leggen. Dan kom ik bij de mensen thuis, dan luister ik naar ze. Ik geef ze eigenlijk de ruimte om te vertellen wat er bij hen speelt. Vandaaruit ga ik vaak kijken van: wat speelt hier nog meer, zijn er praktische ondersteuningsvragen? Daarin moet je denken aan samen een aanvraag indienen bij een organisatie waarvan dat moet. Samen een telefoongesprek voeren omdat de bewoner al zo ontzettend veel telefoongesprekken heeft gevoerd en op een gegeven moment niet meer ziet waar die op moet letten bijvoorbeeld.

Wat je merkt in het dossier is dat er niet één partij betrokken is bij een gezin. Het zijn vaak verschillende partijen en die willen allemaal wat van deze mensen en er moet van alles gebeuren. Op het moment dat de schade gemeld wordt is er een partij die zich bijvoorbeeld bezighoudt met de schade. Maar er zijn ondertussen ook andere keuzes die gemaakt moeten worden. Dat de schade op een gegeven moment dusdanig is dat een gezin uit huis moet. Er komt zo ontzettend veel op deze mensen af; ben ik nog wel veilig in huis, als ik dan tijdelijk ergens anders naartoe moet verhuizen, hoe gaat dat dan? Mijn kinderen die gaan naar school hier om de hoek.

Ik probeer zo laagdrempelig mogelijk naar mensen toe te acteren. Ik zeg ook: vertel maar gewoon je verhaal en daar hoeft niks uit voort te komen, en ik luister. Voor mij is het belangrijk dat op het moment dat een inwoner tegen mij zegt: Myléne, dankjewel, ik ben hartstikke blij dat je er voor mij bent geweest en nu pak ik het zelf weer op. Dat is voor mij het allerbelangrijkste, dat de mensen zelf weer de regie in handen kunnen nemen en dat ze geen slapeloze nachten hebben. Dat ze om kunnen gaan met de stress die het hen allemaal oplevert, dan zit mijn job erop, ja. Logo Rijksoverheid verschijnt in beeld.

Als we mensen veilig in hun huis willen laten wonen dan zullen we toch wel iets aan de constructie moeten doen om dat veilig te stellen.

VOICE-OVER: Iedere dag werken 800 vakmensen in de provincie Groningen aan de afbouw van de gaswinning.

En ze zetten zich in voor een veiliger en toekomstbestendig Groningen.
Wie zijn deze mensen en wat doen ze voor de Groningers?

(Beeldtitel: Werken aan Groningen.)

BERTIL SIETSEMA: Sommige mensen voelen zich niet gehoord, zijn kwaad.
En als aannemer hebben wij daar wel een uitdaging om iedereen weer op dezelfde lijn te krijgen dat we een project draaien dat uiteindelijk de mensen weer de veiligheid geeft waar ze willen zijn en waar ze wonen.
Ik ben Bertil Sietsema. Ik ben eigenaar van aannemersbedrijf Sietsema.
Wij doen als aannemersbedrijf nieuwbouw, onderhoud, restauratie en sinds de laatste jaren de versterking van de aardbevingsproblematiek.
Versterking is dat de huidige constructie dermate verzwaard of versterkt wordt van de fundatie tot en met de wand tot en met het dak, tot en met de verdiepingsvloer aan toe.
In deze woning is er een houtskelet-frame aan de binnenzijde.
Dat koppelen we aan de buitenmuur.
De buitenmuur is ook nog versterkt met een glasvezel.
Die koppeling zorgt dat eigenlijk de muur vast blijft zitten aan het houtskelet.
Om in een regio als in Groningen te wonen met aardbevingen geeft een bepaalde onzekerheid, een onzekerheid in de toekomst van wat gaat er nog meer gebeuren?
Wat blijft er nog over als ik twintig jaar verder ben?
En hoe staat de regio dan nog bekend?
En wil iemand überhaupt mijn woning nog wel kopen?
Of wil iemand überhaupt nog wel in het gebied wonen?
Dus het is een ongewone opgave die we nu hebben.

(Het Nederlandse wapenschild met daarnaast: Rijksoverheid.)

RUSTIGE MUZIEK DIE WEGEBT