Een kind vertelt: hoe is het als je moeder ambassadeur in Oman is?
Ministeries
Vorige zomer startte ambassadeur Stella Kloth met haar nieuwe functie in Oman. Voor haar zoon Nathan begon toen een groot avontuur: hij verhuisde samen met zijn vader, moeder en hond Sally naar de andere kant van de wereld.
Ruwe start
Toen Nathan nog maar net in Oman was raasde een zware cycloon over het land. De tropische storm zorgde voor harde wind en veel wateroverlast en maakte grote indruk op Nathan. ‘Het regende heel hard’, vertelt hij. ‘Ons huis overstroomde bijna. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, dat was heel spannend.’
Het gezin werd tijdelijk geëvacueerd en voor een paar nachten opgevangen bij een collega van de ambassade. Op de ambassade kwam ondertussen het crisisplan uit de kast. Alle Nederlanders in Oman kregen een waarschuwing via social media en de informatieservice van Buitenlandse Zaken. Er raakten geen Nederlanders gewond door de cycloon, wel hadden veel mensen last van waterschade.
Nathan heeft ook goede herinneringen overgehouden aan de zware storm. Er waren twee andere kinderen om mee te spelen. ‘Ze hadden een afdakje bij het huis, waar heel veel water onder was blijven liggen. Daar konden we glijden op het water!’
Ambassadeur in Oman
Als ambassadeur vertegenwoordigt Stella Kloth Nederland de komende jaren in Oman. ‘Mijn moeder werkt op de ambassade’, vertelt de achtjarige Nathan. ‘Ze zorgt dat landen bij elkaar blijven, ontmoet nieuwe mensen en werkt samen met verschillende bedrijven.’
Op het gebied van water, duurzame energie, voedselzekerheid en logistiek weten Oman en Nederland elkaar goed te vinden. Juist in deze sectoren hebben Nederlandse bedrijven en universiteiten veel kennis en ervaring. De strategische ligging van Oman en goede condities voor wind- en zonne-energie, maken het land bovendien heel geschikt voor de productie van groene waterstof.
Trots vertelt Nathan dat zijn moeder ook op bezoek is geweest bij de Sultan in het paleis in Muscat. ‘De eerste keer om een brief van Koning Willem Alexander te geven en de tweede keer toen de Iraanse president op bezoek was.’
Of hij later hetzelfde werk als zijn moeder wil doen, weet Nathan nog niet. Misschien wil hij liever bij de politie of het journaal werken, of president worden!
|
Minister Schreinemacher voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking bezocht Oman eerder dit jaar. Lees hier meer over het bezoek van de minister en de Nederlandse samenwerking met de Golfregio. |
Vijftig graden
Net als zijn moeder, begon ook Nathan aan een nieuw avontuur en dat vond hij best even spannend. Het was vooral lastig om afscheid te nemen van zijn school, vriendjes en familie in Nederland. ‘Dat vond ik wel moeilijk. Ik heb op school veel leuke vrienden. En hier was in het begin niet makkelijk om nieuwe vrienden te maken.’
Ondertussen heeft Nathan een aantal leuke vriendinnen, vertelt hij enthousiast. Nathan vond uiteindelijk zijn weg in Oman, maar aan een ding kan hij niet wennen: ‘Het wordt hier soms wel 50 graden Celsius! We moeten ons daarom heel goed insmeren en een hoed naar school dragen.’
Een internationale school
In Oman gaat Nathan niet met de fiets naar school, maar met de auto. De internationale school is veel groter dan zijn vorige school en alle lessen zijn in het Engels. De eerste weken waren daardoor best lastig, want Nathan sprak nog niet zo goed Engels. Ook was hij de enige Nederlandse leerling in zijn klas. In de pauzes zocht hij naar andere Nederlandse kinderen en met de zin ‘Are you Dutch?’ maakte hij snel vrienden.
Met wat extra hulp, sprak Nathan na de kerstvakantie al voluit Engels met zijn internationale klasgenoten. Nathan vertelt dat er kinderen van over de hele wereld in zijn klas zitten. Hij heeft klasgenoten uit Duitsland en België, maar ook uit Japan, India en Egypte. Zijn nieuwe school heeft wel een nadeel: ‘De les begint heel vroeg. Als het in Nederland half vijf is, moet ik hier al opstaan!’
Spannende avonturen
In het weekend, wat in Oman op vrijdag en zaterdag is, valt er voor Nathan genoeg te beleven: van zware wandelingen en snorkelen tot spannende kampeertochten. Een van die tochten weet Nathan nog precies: ‘We kwamen met de auto vast te zitten in het zand. En alle auto’s die ons wilden helpen kwamen ook vast te zitten. Maar gelukkig konden een paar vissers ons redden. Zij hadden een goede auto en een lang touw en trokken iedereen er zo in een keer uit.’
In Oman leven veel bijzondere dieren: van schildpadden en slangen tot dolfijnen en dromedarissen.
Vakantie in Nederland
Nathan kijkt uit naar de zomervakantie. Voor zijn bezoek aan Nederland heeft hij al een drukke planning: hij gaat logeren bij zijn nichtjes en zijn allerbeste vriend geeft een feestje. Door de verhuizing mist Nathan vaker verjaardagen, maar zijn beste vriend viert het dit jaar speciaal als hij ook in Nederland is.
Tijdens de laatste vakantie gaf hij op zijn oude school een presentatie over Oman. ‘Ik vertelde dat het hier heel warm is. En ik liet foto’s zien van de ambassade en van de palmbomen, hoge bergen en de woestijn, want dat heb je allemaal niet in Nederland.’
Nathan ziet zijn vrienden en familie in Nederland af en toe wel via de telefoon, maar kijkt er naar uit om ze weer in het echt te zien. Een ambassadeur werkt gemiddeld vier jaar in een bepaald land, daarna verhuist het gezin weer naar een andere locatie. Nathan zou best voor altijd in Oman willen wonen, maar dan wel onder een voorwaarde: ‘Alleen als de hele familie meekomt. Als zij niet mee willen, blijf ik liever in Nederland.’