Inleidend statement persconferentie na ministerraad 9 oktober 2020

Minister-president  Rutte:

Ook vandaag in de ministerraad natuurlijk gesproken over de ontwikkelingen rond het coronavirus. Vandaag bijna 6000 nieuwe besmettingen en we zien ook het aantal opnames in de ziekenhuizen en intensive cares verder oplopen. En dat is natuurlijk een zorgelijke trend. Daarom ook vorige week een stevig pakket afgekondigd met landelijke maatregelen. Het doel is natuurlijk dat de optelsom van het aantal contacten dat dat wordt verminderd en dat we daarmee het virus ook zo veel mogelijk terugdringen. Het is helaas nog te vroeg om vast te stellen of deze maatregelen ook dat gewenste effect sorteren. Daar zit vertraging in. En dat is dus ook het antwoord op de vraag ‘weet je nu al of er aanvullende maatregelen nodig zijn?’. Nog niet vandaag. Maar goed, als de trend niet ombuigt en de komende dagen niet verbetert dan zullen we daar niet aan ontkomen. Maar we hopen natuurlijk nog steeds de komende 24, 48 uur, 72 uur iets terug te zien wat positief is. Maar op dit moment zie je dat nog niet. En daar zullen we dan ook volgende week bij u op terugkomen is mijn verwachting.

Ik wil ook iets zeggen over de ziekenhuizen. Daar wordt weer verschrikkelijk hard gewerkt door verpleegkundigen, door medisch specialisten, door patiëntenvervoerders, door schoonmakers om de coronacrisis het hoofd te bieden. Dat zien we terug bij het opzetten van aparte Covid-19 afdelingen. Het opschalen van de ziekenhuizen en de IC-capaciteit. We zien het ook bij de moeilijke keuzes die moeten worden gemaakt in de planbare zorg. Dat wil ik ook wel nog een keer hier naar voren brengen dat het gevolg van de oplopende cijfers is dat in eerste instantie de heup-, of heupoperatie heeft vaak grote haast, maar laten we zeggen knieoperaties of staaroperaties worden uitgesteld. Maar uiteindelijk loop je het risico dat ook weer kanker- en hartoperaties moeten worden uitgesteld. En die kun je niet eindeloos uitstellen. Dus één van de directe gevolgen van die oplopende cijfers is dat veel mensen in Nederland zich natuurlijk zorgen maken dat dat weer dreigt te gebeuren. We zien wel in Nederland nu dat als je kijkt naar de coronamaatregelen dat de eerste indicaties zijn, ook vanuit het RIVM, dat de drukte begint af te nemen. Dat mensen ook meer thuiswerken. Het is van groot belang dat dat op nog veel grotere schaal gebeurt en dat mensen die kunnen thuiswerken dat ook doen. Dat we ons houden aan de algemene maatregelen wat betreft afstand houden, wat betreft handen stuk wassen, etc.. Want alleen op die manier met ons gedrag, niet met maatregelen, alleen met gedrag van ons allemaal kunnen wij het virus terugdringen. Goed, dat zal ook een belangrijk onderwerp zijn zonder twijfel tijdens de Europese Raad volgende week donderdag en vrijdag in Brussel. Ook daar  staat natuurlijk corona op de agenda, naast Brexit, de Europese klimaatdoelstellingen, de relatie EU-Afrika en andere onderwerpen. En vanwege dat verblijf in Brussel zal volgende week Hugo de Jonge u te woord staan.

Dan werd vanochtend bekend dat de Nobelprijs voor de Vrede dit jaar is toegekend aan het Wereldvoedselprogramma. Het Wereldvoedselprogramma wat uiteraard georganiseerd is door de Verenigde Naties. Ze krijgen deze prijs in het bijzonder voor de inspanningen om het gebruik van honger als wapen in oorlog en als wapen in conflict, omdat te veroordelen. Dit is één van de onderwerpen waartoe ook Nederland nauw heeft samengewerkt met andere landen. Ook in de VN-Veiligheidsraad. Ook samen met het Wereldvoedselprogramma. Wij willen als kabinet de organisatie enorm feliciteren met deze buitengewoon eervolle, een van de eervolste prijzen die in de wereld wordt toegekend.

En tot slot wil ik ook op deze plek stilstaan bij iets wat ons allemaal hier meteen raakt. Misschien niet de kijkers thuis in alle gevallen. Maar ook de trouwe kijkers van deze persconferentie kennen hem. Julius Vischjager die jarenlang aan het einde van de persconferentie hier de laatste vraag stelde. Ik had van de week Jan-Peter Balkenende op bezoek, hij heeft natuurlijk de nodige ervaringen met Julius Vischjager. We zagen hoe hij ook eerder Ruud Lubbers en Wim Kok in de val liet lopen. Hij heeft mij een paar keer in de val laten lopen. Maar eigenlijk waren het toch altijd hele leuke momenten, mooie vragen die hij stelde. En hij heeft uiteindelijk ook het netvlies bereikt van Margaret Thatcher die zich afvroeg: The Daily Invisible, wat is dat? Nou vanaf dat moment was hij ook niet meer invisible. Ik wil hier wel zeggen dat het wat mij betreft een van de markanste mensen is die we hier op het Binnenhof hadden. Dat we hem nog heel vaak zullen gedenken en herdenken hier. Hij heeft zijn plek, niet in deze zaal, meestal in een andere zaal, maar zo’n beetje links vooraan met veel warmte en uiteraard ook met mooie herinneringen aan zijn prachtige uitvoering van de scarlatti piano sonatas die hij hier vaak ten gehore bracht.