Toespraak van minister Weerwind bij de herdenking Muur tegen Geweld
Toespraak van minister Weerwind (Rchtsbescherming) bij de herdenking bij de Muur tegen Geweld.
Beste mensen,
Als er iets is uit mijn ministerschap, dat mij altijd bij zal blijven, dan is het wel hoe tijdens deze ceremonie de stilte klinkt. Als zacht gezang dat alleen je hart kan horen. Een stilte die is vervuld van verdriet, medeleven en herinneringen.
De afgelopen jaren heb ik met een aantal nabestaanden van geweldslachtoffers korte en langere indringende gesprekken kunnen voeren. Ook die blijven me bij. Ik heb mensen horen vertellen hoe troostend het is om hier samen te zijn met lotgenoten en met elkaar vorm te kunnen geven aan het verdriet.
Ik begrijp ook dat het confronterend kan zijn, om het gemis en het onrecht dat uw dierbare en u is aangedaan, weer even ten volle te laten doordringen. Want dat kan pijn doen.
Ja, dat moet zwaar zijn. Misschien zag u vanochtend wel op tegen deze bijeenkomst. Maar toch bent u gekomen. Ik heb daar respect voor en ik wil u er ook voor bedanken. Want u laat met elkaar de stilte klinken. En iedereen kan ernaar luisteren, als een woordeloos protest tégen geweld.
In een samenleving waarin geweld nog te vaak voorkomt, is deze bescheiden herdenking een niet te missen signaal. Met elkaar trekken we hier een grens. Laat geweld stoppen en de menselijkheid terugkeren.
De schrijver Jeroen Brouwers tekende op: Mogelijk is dát de zin van het leven: sporen achterlaten. De Muur tegen Geweld is zo’n spoor.
Ik heb vaak mensen horen zeggen hoe belangrijk ze het vinden om zich hun dierbaren te herinneren van vóór het noodlot toesloeg. Hoe ze lachten, hoe hun stem klonk, waar ze plezier in hadden. Herinneringen aan mensen die zoveel meer waren dan wat hen is aangedaan. Mensen die, net als wij allemaal, op hun eigen manier hun best deden om iets van hun leven te maken.
Door vandaag te herdenken wie en hoe ze waren, doet u hen recht. Hier bewaren we hun namen, hier getuigen we van hun bestaan. Op deze plek waar troost en waardigheid overheersen. Waar u een warme arm om uw schouder vindt en herkenning ziet in de ogen van de ander. Waar menselijkheid overwint. Hier in de stilte, bij de Muur tegen Geweld.
Ik hoop dat deze bijeenkomst u een beetje moed geeft om door te gaan. Dat u straks met een lichter hart naar huis gaat, en met het gevoel dat u iets goeds hebt gedaan. Voor uw dierbare, voor elkaar en voor uzelf.
Mijn gedachten zijn ook dan bij u.
Dank u wel.