Toespraak staatssecretaris Van Ooijen bij de bijeenkomst van de Landelijke Agenda suïcideprecentie
Korte toespraak staatssecretaris Van Ooijen bij de bijeenkomst van de Landelijke Agenda suïcideprecentie op 8 februari
Beste mensen,
Wat fijn dat ik even bij deze bijeenkomst kan zijn!
Alle onderwerpen in mijn portefeuille zijn mij natuurlijk even lief, maar er zijn niet veel thema’s die zóveel impact hebben als suïcide. Heel fijn dus dat jullie mij hebben gevraagd om hier iets te zeggen en mijn blijk van waardering te geven.
Persoonlijk raken de verhalen over suïcides me altijd diep. Want het gaat over mensen die in wanhoop, en vaak in eenzaamheid, zó worstelen met problemen dat ze uiteindelijk alleen de dood als oplossing zien.
Dat is een immens persoonlijk drama; zowel voor de betrokkene als voor de naasten. Familie, vrienden en andere betrokkenen blijven achter met een groot gevoel van onmacht en verdriet. Hartverscheurend vind ik dat.
Elk jaar gebeurt het ongeveer 1800 keer. 1800 mensen die geen andere uitweg meer zien dan de dood. Wat mij betreft is dat 1800 keer te veel. Want elk van die 1800 doet ertoe, en is het waard om voor te vechten. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk ik het vind dat jullie je daarvoor inzetten!
Zelf probeer ik ook mijn steentje bij te dragen, in mijn functie als staatssecretaris. Mijn voorganger zette vorig jaar een belangrijke stap met de aftrap van de derde Landelijke Agenda Suïcidepreventie (2021-2025). In deze agenda staat versterking van de netwerkaanpak centraal. Het streven daarbij is dat nog meer mensen, bedrijven en organisaties zich gaan inzetten voor het verminderen van suïcidepogingen en suïcides. Voor de uitvoering van deze plannen is tot en met 2025 €4,8 miljoen per jaar beschikbaar gesteld. Ik ben vastbesloten om die aanpak voort te zetten. En dat wil ik graag samen met jullie blijven doen.
Want dat is de enige manier die werkt: samen. Breed gedragen, vanuit de samenleving, ieder op zijn of haar eigen manier. Door te signaleren of anderen te leren de signalen te herkennen, die kunnen leiden tot een suïcide. Door ervoor te zorgen dat middelen waarmee je suïcide kunt plegen, moeilijker bereikbaar worden. Maar ook door gerichte preventieprogramma’s, in de wijken en op school. Of door van elkaar te leren, zoals we hier doen…
En natuurlijk door het bespreekbaar te maken. Want was het niet Jan Mokkenstorm die zei: ‘Als je suïcide bespreekbaar maakt, is ongelooflijk veel leed te voorkomen’.
We krijgen straks een paar indrukwekkende voorbeelden te zien van jullie werk, begrijp ik. Vanuit het onderwijs en vanuit het perspectief van schuldenproblematiek.
Vandaag komt alles hier samen. Vanuit een breed palet aan perspectieven, brengen jullie de lijntjes bij elkaar. Dat zorgt voor inspiratie, en leidt ongetwijfeld tot nieuwe inzichten en goede ideeën, die we vervolgens weer kunnen inzetten om ons gezamenlijke doel te bereiken: zoveel mogelijk voorkomen dat mensen overgaan tot suïcide.
Ik weet het: er is nog een lange weg te gaan. Maar ondertussen is elke suïcide die wordt voorkomen, wél een gered leven. En alleen al daarom de moeite meer dan waard.
Ik ben jullie dan ook ontzettend dankbaar voor jullie inzet, en wens jullie heel veel succes met jullie goede werk, waarvan je met recht kan zeggen dat het van levensbelang is!